นิทานแม่มดกับต้นอคาเซีย(ฉบับแก้ไข)
ที่หน้าผาฟากโน้นข้าจะคอยมองดูเจ้า ดูว่าเจ้าได้เติบโตเป็นต้นไม้ที่แข็งแรงและสง่างาม และจะคอยขับเพลงปลอบประโลมเจ้าในยามที่เป็นทุกข์ เมื่อเจ้ามองขึ้นไปเจ้าจะเห็นว่าข้ายืนมองเจ้าอยู่เสมอๆ
ผู้เข้าชมรวม
809
ผู้เข้าชมเดือนนี้
16
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
อคาเซีย...ต้นไม้ผู้ไม่รู้ว่าเดิมทีตนเองคือใคร
แม่มดนางหนึ่งซึ่งดูแลเขามาก่อนหน้านี้เพียงแต่บอกเขาว่า
"เจ้าคืออคาเซียเป็นต้นไม้ชนิดหนึ่งแล้วก็เป็นสหายผู้น้องของข้า"
แม่มด...ผู้หลงรักต้นอคาเชียเธอเฝ้ารดน้ำ พรวนดิน และใส่ปุ๋ยให้แก่ต้นอคาเซียด้วยความรัก เธอซ่อนรูปโฉมของตัวเองไว้เบื้องหลังชุดแม่มดผู้ยิ่งใหญ่ด้วยเหตุผบางอย่าง และเธอผู้นี้เองที่ซ่อนกล่องแพนโดล่าที่เก็บความลับของต้นอคาเชียไว้
สายลมผู้เลอโฉม...ผู้ที่อคาเซียมอบความรักให้แล้วนำเอาความรักจากอคาเซียไป แต่เพียงไม่นานเธอก็ทิ้งดอกอคาเชียที่ได้รับไว้ไม่ไกลต้นนัก
โจ...เด็กหนุ่มวัยว้าวุ่นผู้กำลังเผชิญหน้ากับความสับสนในชีวิตได้ตัดสินใจหนีไปค่ายกับรุ่นพี่มหา’ลัยที่ต่างจังหวัดและได้ไปพบกับความจริงที่ขาดหายไปของนิทานเรื่องหนึ่งที่เคยได้ฟังจากแม่มดเมื่อนานมาแล้ว
อันยาร์...เจ้าของต้นอคาเซียที่อยู่กลางทุ่ง เธอมักจะมาดูต้นไม้นี้เติบโตขึ้นในทุกวันๆโดยที่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร และไม่รู้ว่าเหตุใดจึงได้มีอคาเซียต้นนี้เกิดขึ้นมา
พัชร์...ชายหนุ่มผู้นำเอาความทรงจำที่ขาดหายไปของเพื่อนไปเก็บซ่อนไว้เพื่อที่จะแย่งเธอคนนั้นมาจากอคาเซียให้ได้!
พล...เศษเสี้ยวความทรงจำที่ไม่สามารถเก็บรักษาไว้ได้ของอันยาร์
เรนิต้า...หญิงผู้มีรอยยิ้มอันสดใส มีจิตใจดี แต่เมื่อใดก็ตามที่สายตาของเธอได้หันไปทางพอลมันแปรเปลี่ยนเป็นความชิงชังขึ้นมาทันที
พอล...ชายหนุ่มผู้ร้องเพลงกล่อมก้อนหิน
บลูไดมอนด์...เทพหนุ่มผู้มีตราบาปติดตัวถึงการเป็นผู้ที่มักจะความโชคร้ายมาให้ผู้ที่อยู่ใกล้เสมอ
ภา...อัศวินผู้รักษาความลับของทุกคนไว้ และเป็นผู้เติมเชื้อเพลิงที่อยู่ในภายในใจของแม่มดได้โหมกระหน่ำขึ้นเพื่อทำร้ายอคาเซีย!
เรื่องราวความรัก
สายสัมพันธ์ มิตรภาพ ความจริงและเบื้องหลังอันยาวนานกับกาลเวลาที่ผันผ่าน สิ่งใดที่ถูกเก็บซ่อนไว้ในกล่องแพนโดล่า และสิ่งใดที่ถูกแปรเปลี่ยนไปในระหว่างการเดินทางของวันและเวลาได้อยู่ในบันทึกฉบับนี้...นิทานแม่มดกับต้นอคาเซีย
ผลงานอื่นๆ ของ เจ้าแก้วเจ้าคำ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เจ้าแก้วเจ้าคำ
ความคิดเห็น